Wieża Eiffla w Paryżu we Francji to jedna z najbardziej znanych budowli na świecie. Zaprojektowana jako centrum wystawy światowej w 1889 roku, wieża stała się popularną atrakcją turystyczną, przyciągającą rocznie około siedmiu milionów odwiedzających. Oto kilka ciekawostek na temat tej światowej sławy atrakcji.
Wieża nie miała stać wiecznie. Wieża Eiffla została zbudowana jako tymczasowa konstrukcja na wystawę światową w Paryżu w 1889 roku, upamiętniającą stulecie Rewolucji Francuskiej. W celu przedłużenia życia wieży, Gustave Eiffel zamontował antenę radiową i nadajnik telegraficzny. Francuski rząd uznał, że wieża jest zbyt przydatna, aby ją rozebrać. Do dziś Wieża Eiffla jest wykorzystywana do nadawania programów radiowych i telewizyjnych na całym świecie.
Gustave Eiffel nie był projektantem Wieży Eiffla. Mimo że wieża nosi nazwisko Gustave’a Eiffela, to nie on był odpowiedzialny za jej projekt. Wieża została zaprojektowana przez dwóch starszych inżynierów pracujących w jego firmie – Maurice’a Koechlina i Emile’a Nouguiera. Ci dwaj inżynierowie współpracowali z francuskim architektem Stephenem Sauvestre, aby nadać konstrukcji bardziej estetyczny wygląd. Jednak pan Eiffel przyczynił się większością środków finansowych do budowy wieży i później zakupił prawa patentowe.
Wieża zmienia swoje rozmiary. Ta ciekawostka jest najbardziej szokująca. Metalowa konstrukcja wieży kurczy się zimą i rozszerza latem, co sprawia, że wieża zmienia swoje rozmiary w ciągu roku. Wysokość wieży Eiffla może się zmieniać nawet o 15 cm. Dzieje się tak dlatego, że żelazo płaszczowe, z którego jest zbudowana wieża, jest wrażliwe na zmiany temperatury. Kiedy temperatura rośnie, wieża zwiększa swoje rozmiary dzięki rozszerzalności termicznej, a zimą konstrukcja się kurczy.
Wieża może się poruszać. Wieża została zaprojektowana tak, aby wytrzymać silne wiatry. Jednak w czasie burzy może się lekko chwiać, a w przypadku pogorszenia się warunków atmosferycznych można to zauważyć. Wieża Eiffla porusza się nie tylko pod wpływem pogody. Oprócz rozszerzalności termicznej, słońce również powoduje, że wieża przechyla się od niego. Ponieważ słońce dociera tylko do jednej strony wieży, wieża Eiffla ma tendencję do pochylania się. W jasny dzień górna część wieży może przesuwać się w okręgu o średnicy 15 centymetrów.
Hitler rozkazał zniszczyć wieżę. W 1944 roku, gdy Alianci byli gotowi uwolnić Paryż, Hitler rozkazał zniszczyć całe miasto, wraz z wieżą. Hitler wysłał wiadomość do feldmarszałka Walthera Modela i von Choltitza, żądając, aby Paryż był utrzymany za wszelką cenę i że jeśli nie można go utrzymać, powinien zostać zamieniony w pole ruin. Uważał, że zniszczenie Paryża byłoby równoznaczne z zniszczeniem Francji. Na szczęście Choltitz był zszokowany tym rozkazem i nigdy go nie wykonał.
Wieża jest malowana na różne kolory. Wieża, wykonana z żelaza, jest regularnie malowana, aby chronić ją przed korozją. Co siedem lat odbywa się proces malowania, który obejmuje oczyszczenie, zabezpieczenie przed rdzą oraz ręczne pomalowanie całej 300-metrowej konstrukcji. Na przestrzeni lat Wieża przybrała różnorodne odcienie, począwszy od weneckiej czerwieni, aż po odcienie żółto-pomarańczowe. W 1968 roku przyjęła charakterystyczny odcień, który obecnie nazywany jest „Brązowym kolorem Wieży Eiffla”. Kolory Wieży składają się z trzech odcieni brązu, najciemniejszy na szczycie i najjaśniejszy na dole. Taki sposób malowania ma na celu ukrycie mgły powietrznej oraz nadanie konstrukcji jednolitego wyglądu od góry do dołu.
Wieża kiedyś pełniła rolę poczty. Od momentu swojego powstania Wieża Eiffla miała wiele różnych zastosowań, w tym apartament Gustave’a Eiffela, redakcję Le Figaro, stację radiową czy nawet teatr! Jednym z najciekawszych zastosowań była poczta na pierwszym piętrze wieży. Znajdująca się na wysokości 187 metrów nad ziemią była uważana za najmniejszą pocztę paryską, umożliwiającą wysyłanie listów z kolekcjonerskimi znaczkami i słynnym ilustrowanym stemplem Wieży Eiffla. Na każdym piętrze były dostępne skrzynki pocztowe, dzięki czemu zwiedzający mogli wysyłać pocztówki, opatrzone stemplami potwierdzającymi ich przechodzenie przez poszczególne poziomy Wieży.
Wieża jest w rzeczywistości „zamężna”! Jest to bardzo mało znana ciekawostka, ale również mało istotna. W 2007 roku Erika Aya (lub Erika Eiffel), amerykańska łuczniczka, „poślubiła” Wieżę. Po raz pierwszy spotkała się z nią w 2004 roku i twierdziła, że od razu poczuła do niej uczucie. Specjaliści medyczni zakwalifikowali to jako formę zaburzenia, w którym ludzie nawiązują silne emocjonalne więzi z nieożywionymi przedmiotami. Erika prowadzi również stronę internetową Object Sexuality Internationale, będącą organizacją dla tych, którzy rozwijają relacje emocjonalne z nieożywionymi obiektami.
Oświetlenie na Wieży Eiffla jest objęte prawem autorskim. Oświetlenie pojawiło się na Wieży po raz pierwszy w 1985 roku, kiedy to zamontowano 336 żółto-pomarańczowych reflektorów. Słynny pokaz błyszczących świateł, składający się z 20 000 reflektorów, po raz pierwszy rozświetlił nocne niebo w Sylwestra 1999 roku. Oświetlenie Wieży jest chronione prawem autorskim na mocy francuskiego prawa. Jednak nie musisz jeszcze dzwonić do prawnika — dotyczy to tylko zdjęć wykonanych w celach zawodowych. Możesz zatem swobodnie udostępniać prywatne zdjęcia oświetlonej Wieży Eiffla.
Na podstawie Wieży Eiffla wyrytych jest 72 nazwisk. Kiedyś zasłonięte, zostały odrestaurowane i powróciły do swojej złotej świetności. Te wyryte nazwiska oddają hołd matematykom, uczonym i naukowcom, którym przypisuje się udane zbudowanie wieży.
